Dagboek

Zaterdag 5 mei 2012

6e Estafettemarathon van IJsselmonde

Daniel den Hoed Oncologisch Centrum

i.s.m.

Atletiekvereniging Energie Barendrecht

OPBRENGST

€ 664,=

Eindelijk was het weer zover. Onze jaarlijkse actie. De estafettemarathon bij Energie. Vanaf 9.00 uur ’s ochtends was Ron van Herwijnen (oud teamlid) al in de weer met startlijsten maken e.d.

Vanaf half 10 druppelden de mensen van ons team binnen en ging alles lopen.

De inschrijvingstafel werd voorzien van nummers, routes e.d., de kraam met appeltaart, cake, chocoladetaart en bakjes vers fruit werd klaargezet, de masseuse kreeg haar plekje toegewezen, de start en finish werd in orde gemaakt en nog veel meer klusjes werden geklaard.

De mensen begonnen binnen te stromen. Dit jaar een record aantal inschrijvingen van 18 teams !!! ….
Vanaf 11.00 uur klonk iedere 2 minuten de starthoorn …

Dit jaar hadden 2 teams van de stichting Running Blind zich ingeschreven.


Roparun Radio verslaggevers die aanwezig waren hebben nog iemand van deze teams geïnterviewd (zie www.roparunradio.nl ) … Ook leuk om te weten misschien: de loper die geïnterviewd is gaat de roparun ook lopen, onder begeleiding van het team van Flora Holland.

Tot nu toe hadden we ieder jaar als prijs een doos wijn voor het snelste team en voor het team dat het record zou breken een fles champagne … We gaan druk aan de slag om te proberen voor volgend seizoen 3 prijzen gesponsord te krijgen. Nu we wat meer bekendheid beginnen te krijgen lijkt ons dat wel op zijn plaats.

Terugkijkend op een geslaagde dag en hopend dat we volgend jaar nog meer teams kunnen verwelkomen, gaan wij als team nu de eindsprint aan in de voorbereiding op zaterdag 26 mei a.s. …… Iedereen die aanwezig was 5 mei bedankt  !!!! en vooral ook Ron van Herwijnen (en natuurlijk ook de vereniging zelf) bedankt voor het mogelijk maken van de Estafette ieder jaar …

Op naar nieuw record deelnemers in 2013 …. Groet Diana van Herwijnen

 

 **************************

Een “zondagtraining” met ons team ...

Al vroeg verzamelen we bij ons thuishonk, de Daniel den Hoed kliniek.

Spullen zijn ingeladen, iedereen zoekt een plekje in de auto’s die meegaan en op naar het gekozen startpunt in Leerdam.

Fietsers en lopers zijn er klaar voor, 3 auto’s volgen en verschillende mensen zitten met pen en papier klaar om aantekeningen te maken om in te tekenen op de routekaarten zometeen.

Alles verloopt goed. Het weer is niet goed en niet slecht. Eén teamlid (ik dus) leek wel het slechte weer over zich af te roepen. Tot twee keer toe hagel op ons hoofd ... er wordt geroepen dat men niet met mij in een team wil tijdens de “echte” run ....

Roy, die een tijdje uit de running was door wat medische probleempjes, liep weer lekker mee vandaag en dat viel niet tegen. Hij ziet de roparun vol vertrouwen tegemoet.

Het was een nuttige en plezierige training ... De route heeft op dit stuk heel aangename plaatjes om langs te lopen en te fietsen, wat het altijd erg leuk maakt.

Zo komen we steeds meer in de buurt van de Roparun 2012 ......... en we hebben er sin an ....

 

Groetjes Diana

 

 

Vrijdag 27 april ... sponsorloop

Dalton Lyceum Barendrecht

De dochter van Peter Ober (teamlid), Jill, is tegenwoordig een erg enthousiast meedoener en denker voor ons team. Bij verschillende collectes is zij aanwezig geweest dit seizoen.

Op haar school, het Dalton Lyceum in Barendrecht, heeft zij kunnen regelen dat er een deel van de opbrengst van de sponsorloop op deze school naar ons team gaat.
De school heeft zo goed als alles geregeld, dus viel er niet veel te doen voor ons als teamleden. Wel waren we vertegenwoordigt natuurlijk, het is altijd goed om onze betrokkenheid te tonen.

De opkomst bestond uit zo'n 450 leerlingen en er werd in twee groepen gelopen, die elk in een half uur tijd zoveel mogelijk rondjes liepen.
Dit alles op de atletiekbaan van Energie.

Na afloop kregen ze fruit uitgedeeld door ons team.

                                                   *******

Roparun "een avontuur voor het leven" .....

Dit motto hebben wij dit weekend met zijn allen meer dan waar gemaakt.

Ons eerste "Team 40 Ardennenweekend" is een feit.

Afgelopen vrijdagavond, 16 maart 2012, kwamen we om de beurt aan bij "de Oude Molen" in Mazée, de Ardennen.

Met een zonnetje onderweg beloofde het een mooi weekend te worden. Ons onderkomen bleek een geweldig ruim huis te zijn met een fantastisch uitgeruste keuken.

De vrijdagavond bestond uit de kamers verdelen, huis verkennen, bijkletsen en gezelligheid. De biljarttafel was al snel flink bezet en de biertap wisten de meesten goed te vinden.

De zaterdagtraining werd vooraf gegaan door een warming-up van onze trainert Remi. Hij heeft ons kennis laten maken met de Daily Dozen. Dit zijn 12 oefeningen die je eigenlijk iedere dag zou moeten doen. Dit zou goed zijn voor de Core-stability (rompstabiliteit) en wordt ook in het leger gedaan. De route van de training was merendeel door het bos. Steile hellingen werden beklommen door lopers en fietsers. De fietsers bleken ook lopers te zijn geworden op veel stukken waar gewoonweg niet tegenop gefietst kon worden. Blubberpoelen trotserend, takken ontwijkend, enkels zwikkend en fietsen tillend zijn we toch met zijn allen op de plaats van bestemming gekomen. Aan het eind van deze training moesten we om bij ons huis terug te komen een heuvel af van 13%. Dit was een leuke gewaardwording. De fietsers konden zich lekker laten vallen na al het zware werk de heuvels op in het bos en de lopers moesten alle zeilen bijzetten

om niet aan het rollen te gaan door de vaart.

Ondanks de zware beproeving waren er veel lachende gezichten te zien. Sommigen hebben nog een mooi hert kunnen aanschouwen die tussen onze groep door zijn weg zocht. We hebben ook nog een korte douche gekregen, maar dat hinderde echt niet.

Na aankomst bij het huis waren we allen moe maar voldaan. Even met zijn allen bijgekomen met wat te drinken en wat lekkers. Even gedoucht, geluncht en toen met zijn allen nog even naar een bierbrouwerij een stukje verderop. Daar even met zijn allen wat genuttigd (merendeel belgische biertjes), sommigen hebben chocolade ingekocht, een bijzonder biertje of een aandenken in de zin van een mok meegenomen en toen weer op naar huis waar Dolf en Jannie een heerlijk diner voor ons in petto hadden.

De avond verliep ook vlekkeloos. Er zijn mensen vroeg hun mandje ingekropen, Sylvia heeft bijna iedereen ingemaakt met biljarten, er werden hoekjes gezocht om een boek te lezen, er werden diepgaande gesprekken gevoerd en de route van de training van de volgende dag werd doorgenomen door Peter en Remi.

De volgende ochtend om 07.00 uur waren al mensen in touw om een ochtendwandeling te gaan maken in de mooie omgeving. Om 08.00 uur zat iedereen aan het ontbijt en daarna ging iedereen zich klaarmaken voor de volgende training. Albert was alvast gaan loslopen en was onderweg uitgekozen door een hond als nieuw baasje. Ondanks dat hij hem had teruggebracht waar hij leek te horen, was hij na 2 km weer aan zijn zijde. Hij is dan ook de hele training met ons meegerend. Heel gezellig.

De zondagtraining begon goed. Een stukje verharde weg (natuurlijk omhoog), toen een bospad in (omhoog), op een open plek heeft Remi ons nog wat oefeningen laten doen uit de Daily Dozen.

Hierna volgden we een heel mooi pad (omhoog) en kwamen aan het eind van dit pad op een prachtig uitzichtpunt op een typisch Frans (of belgisch) dorpje met een ruïne.

Hier even een slokje drinken genomen en weer verder. De weilanden in. De paden hielden op. O jee, en nu? Na wat verkenning moest er besloten worden terug te gaan. We waren toch ergens verkeerd gegaan. Ok, hier linksaf, want daar loopt de weg die we moeten hebben. Alleen kwam de weg niet dichterbij.

Langs de velden van de boer geprobeerd toch maar richting de weg te blijven lopen. Hier en daar takken weggehaald om een doorgang te creëren. Voorzichtig onder prikkeldraad door gekropen waarop stroom stond, fietsen over het prikkeldraad getild, door traktorsporen gestampt en uiteindelijk bereikten we “de weg” weer. Hiervandaan was het inderdaad nog maar een stukje naar het huis. Inmiddels waren we best koud en waren blij dat we weer konden rennen.

Thuis wachten de “achterblijvers” ons op. Even bijgekomen, gedoucht, lekker warme hapjes gegeten en geluncht en toen was het alweer tijd voor de meesten om afscheid te nemen.

Jannie en Dolf, Ina en Leo en Addie en Rien bleven nog een nachtje, dus zwaaiden iedereen uit.

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagd trainingsweekend en ik denk zeker dat het voor herhaling vatbaar is.

Misschien is er een traditie geboren. 

Roparun “een avontuur voor het leven”..........

Groetjes Diana van Herwijnen

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Routeklunen

2012, en het gaat gebeuren: Team 40 DanieldenHoed oncologisch centrum gaat de roparun vanuit Hamburg lopen en fietsen. De route van Parijs naar Rotterdam blijft speciaal, met veel herinneringen, mooie momenten, pijnlijke kuiten en billen. We kennen die route op ons duimpje. De hoogspanningsleidingen, watertorens, schuren, gehuchten, en de mooie vergezichten in het heuvelachtige landschap niet te vergeten. De velden koolzaad met klaprozen er tussen. Gegrift in het geheugen. En ondanks 17x de Eiffeltoren bewonderd te hebben, (chocolade)croissants bij het ontbijt en de onvergetelijke vroege zondagochtenden door franse dorpjes met oude mensen met stokbrood onder hun arm willen we toch graag de duitse route gaan ontdekken. Na eerst uitgeloot te zijn, kregen we na de inschrijving toch al snel het bericht, dat we wel vanuit Hamburg mochten vertrekken. De siddering door het team, het enthousiasme, de zin om gelijk de route te gaan verkennen, het nieuwe avontuur: we hebben er allemaal zin in.

Van 275 teams vanuit Parijs naar 50 teams vanuit Hamburg.

Een nieuwe route en weinig mensen onderweg. Je kunt met het grootste gemak tientallen kilometers als team alleen op de route zijn. Geen houvast aan andere deelenemers. Dus een van de belangrijkste dingen in de voorbereiding, naast trainen om fit te zijn, is het verkennen van de route.

En dat hebben we net gedaan. Van vrijdag 10 tot en en zondag 12 februari.

Met zn vieren: Peter, Meindert, Andre en Ina.

Een volgepakte auto, met proviand en warme kleding, want onder nul.

Maar in de auto is het toch minder koud, dus de helft van de kleding blijft in de tas en met een mondvoorraad voor 10 hebben we aan het eind van de rit ook nog genoeg eten over om nog 3 dagen op pad te zijn.

Een voorspoedige reis naar Hamburg zorgt ervoor, dat we nog voldoende tijd hebben om over de Reeperbahn te wandelen, ons te vergapen, verbazen en verwonderen over alles wat daar gebeurt, en ook om te merken, dat je daar gewoon rond kunt lopen zonder vervelende sfeer, je soms naar binnen gefloten wordt, maar als je niet reageert, even goede vrienden. We hebben weer van alles gezien, wat we thuis niet hebben, maar klaarblijkelijk ook niet missen.

Behalve naar sexwinkels en casino’s kan je op de Reeperbahn ook eten en dat doen we dan ook in restaurant Schweineke, zelfs voor vegetariërs smaakvol en bij navraag of er ook glutenvrij gegeten kan worden, weet de ober precies wat we bedoelen. We kondigen ons vast voor mei aan……

Na goed slapen in de jeugdherberg (we moeten 4 euro pp meer betalen, omdat we boven de 27 zijnJ) gaan we met de uitgeschreven route van de roparunorganisatie EN met de laptop van Peter, waarop de route in filmpjes van Google Earth staat, op pad.  En wat zijn we blij met de techniek. Want met de routebeschrijving zijn we het startterrein nog niet af of we dubben al welke richting we op moeten. Het verkeer is op zaterdagochtend gelukkig erg rustig en zo rijden wij nogal eens de verkeerde kant op of stoppen plots bij het voorbijrijden van een straat. “Dat kan niet”, “die afstand klopt niet”,  “hier rechtdoor?? Maar het is een voetgangersbrug”, “oeps, nu gaan we tegen het verkeer in”. Er wordt wat heen en weer gereden. En heel veel tekst in het routeboek bijgeschreven. Gelukkig schieten we toch harder op dan verwacht en de 10 hostels in Bremen, die ik opgeschreven had, hoeven niet gezocht te worden, want na de 1^e dag staan we al voor de Nederlandse grens. Maar die willen we nog niet over! Na het lekkere Weissbier en vooral voor de mannen het heerlijke vlees van de vorige avond besluiten we nog een nacht in Duitsland te blijven. En slapen we in een hotel waar ook een bus ouderen aanleggen die avond en nacht. Onder het genot van een Hammondorgel zingen en dansen ze er op los. Inhaken en nog een bier! Het Schlagerfestival is er niets bij. En wij genieten er van. Van zoveel ongedwongen vrolijkheid en uitbundigheid. De vraag komt op: zijn duitsers gezelliger dan Nederlanders??

Naast het verkennen van de route zoeken we ook rustplaatsen. Peter heeft van te voren al bekeken, waar die zo ongeveer zullen liggen en we rijden van punt naar punt. Er zitten heel mooie plaatsen bij, waar Jan met de vrachtwagen prima kan staan en Rob, Marja en Guido kunnen koken en masseren. We komen regelmatig uit bij een Biergarten oder Getrankeladen……

Onderweg genieten we van de dorpen, waar we doorheen komen, de weidsheid van landerijen (nu met sneeuw), de roofvogels!, de smalle en soms onverharde paden, waarover we rijden. Dat laatste is nieuw. En ook veel leuker dan over de begaande wegen. We staan op ijs, maken gebruik van een open! dixi onderweg (en echt zo schoon! Zo krijg je hem in Nl niet eens bij aflevering) en zien een echt typisch Duits gebruik. Als we 4 of 5 groepen van met name jongeren met een bolderkar vol  bier en andere drank gezien hebben, willen we heel graag weten, wat die aan het doen zijn. Andre, die goed Duits spreekt, gaat het vragen…. En zo maken wij kennis met een leuke traditie: er wordt een wandelparcours van 5 km uitgezet. Een groep jongeren of ouderen gaat die route lopen. Met volgeladen bolderkar EN een bal. Die bal wordt gerold. Als de bal in de berm belandt, wordt er gestopt EN gedronkenJ. Het is heel gezellig…….

Langs de duitse wegen staan veel roze 3-poten van hout. Wat zou dat betekenen? Plots zien we het: het zijn aanduidingsplaatsen van waar eens een ongeval met een hert of zwijn heeft plaatsgevonden, de Wildunfalle.

Eenmaal terug op Nederlandse bodem verbazen wij ons ook hier over de weidsheid, de leuke dorpen (in Twente wordt veel carnaval gevierd!), de onbekende plaatsnamen en bij Otterlo is het schitterend met de bossen en de sneeuw.

We halen het tot rustplaats Ede. Dan besluiten we, dat het genoeg is. Meindert heeft 4kante ogen van het turen naar het beeldscherm, Andre heeft alles vanaf de achterbank in de gaten gehouden en heeft enorm meegedacht, Peter heeft een marathon chauffeuren achter de rug en heeft alle kilometers gereden en Ina heeft zich suf geschreven aan alle aanvullingen en verbeteringen in de route.

De inspanning hakt erin.  Andre denkt op de terugweg, dat Feyenoord met 2-0 gewonnen heeft, maar dan blijkt, dat hij de wedstrijd van vorige week zit te bekijken en de wedstrijd van deze zondag nog moet beginnen….. Onderweg krijgen we nog een flinke sneeuwbui.

Als we tijdens de roparun de techniek meenemen, dan ’hebben we het lek boven’. Dit is een veel gehoorde uitspraak dit weekend.

We krijgen er nog een flinke kluif aan om alle opgedane ervaring te verwerken in het routeboek, maar het staat als een paal boven water: IT GIET OAN!!

 

Tip voor de thuisblijvers: probeer eens Russisch Roulette van Duyvis….